کونگفو را از هفتسال قبل بهصورت حرفهای شروع کرد. ورزش نهتنها باعث افزایش تواناییهای جسمی در او شده، بلکه به گفته خودش ارتباط او را با اطرافیان و دوستانش بهتر و صمیمیتر کرده است و حالا او دیگر آن دختر کمرو و خجالتی چندسال قبل نیست. آرزو احمدی متولد سال۱۳۸۴ و ساکن محله ایثارگران است. او در چهاردوره مسابقات کشوری کونگفو شرکت کرده که دوبار مقام اول و دو بار مقام سوم را کسب کرده است.
- چرا ورزش کونگفو را انتخاب کردی؟
از کودکی به ورزشهای رزمی که شامل حرکات هماهنگ هستند، علاقه داشتم. از همان زمان وقتی حرکات رزمی را میدیدم، به وجد میآمدم.
- یعنی با دیدن حرکات این رشته به آن علاقهمند شدی؟
پدرم در جوانی تکواندوکار بوده و در خانه با من تمرین میکرد. برادرم هم رزمیکار است. آنها در علاقهمندیام به ورزش کونگفو نقش داشتند.
- ورزش چه تأثیر مثبتی در زندگی تو داشته است؟
من تا قبل از شروع به ورزش، خجالتی و گوشهگیر بودم، اما از وقتی به باشگاه رفتهام، اعتمادبهنفسم خیلی افزایش یافته و برای ارتباط با دیگران مشکلی ندارم.
- چه کسانی از تو بیشتر حمایت کردهاند؟
خانواده بهویژه پدر، پدربزرگ و داییام بهترین حامیانم در ورزش کونگفو هستند. این حمایتها تا امروز وجود داشته است و امیدوارم درآینده نیز ادامه داشته باشد.
- مسئولان هیئت ورزشهای رزمی از شما حمایت کردند؟
به نظرم حمایتشان کافی نبوده است. زمانیکه رتبه اول مسابقات کونگفوی کشوری را دریافت کردم، حتی یک پیام تبریک خشک و خالی برایم نفرستادند تا دلم خوش باشد.
- به فکر شرکت در مسابقات بینالمللی افتادهای؟
هزینه حضور در این مسابقات ۵۰ تا ۱۰۰ میلیونتومان است. پدر و مادرم قول دادهاند این هزینه را بپردازند. این پشتگرمی بسیار بزرگی است که نصیب هر ورزشکاری نمیشود.
- دوست داری این ورزش را تا کجا ادامه بدهی؟
آرزوی بزرگم در ورزش، ایستادن بر سکوی قهرمانی المپیک و گرفتن مدال طلای این مسابقات است. خیلیها فکر میکنند خانمها توانایی حضور در مسابقات المپیک و قهرمانی را ندارند، اما من با گرفتن مدال طلای المپیک ثابت خواهم کرد زنها بااستعدادند.
- محلهات را دوست داری؟
مگر میشود به محلهای که در آن بزرگ شدهای علاقه نداشته باشی! در و دیوار و حتی درختان محله برایم جذاب و دیدنی است. شاید در این محله، امکانات مناطق بالاشهر مثل احمدآباد و سجاد را نداشته باشیم، اما زندگی در این محله را بر هر جای دیگر ترجیح میدهم.